And life goes on...

Foto geupload!
Album 3; afscheid jogja en taman safari
http://www.facebook.com/album.php?aid=50313&id=100000464056005&l=a07868248b
Album 4; Jakarta tijd doden!
http://www.facebook.com/album.php?aid=50320&id=100000464056005&l=1e399f5d49


Net als een maand terug zit ik weer in Starbucks in Amplaz. Bakje koffie erbij, gratis internet en lekkere lounge muziek op de achtergrond. Jep, ik ben weer sinds zaterdagmiddag in Jogjakarta. Vorige keer zei ik al dat ik totaal geen besef van tijd had, dat is nog steeds zo… Ik kan niet geloven dat ik 3 weken in Jakarta ben gebleven, het voelt echt veeel minder lang. Ik ben in ieder geval weer blij om terug te zijn.


Regelen, wachten, regelen…

Jakarta was in ieder geval weer een ervaring. Het is echt zo anders daar. Ik vroeg me alleen af wat ik nou 3 weken had zitten doen daar… Sinds mijn vorige blog stond Jakarta in het teken van mijn visum verlenging. Wat een rotklus is dat. Het immigratiekantoor was echt vreselijk en ze deden aan het begin supermoeilijk over onze visum. We hebben uiteindelijk vingerafdrukken enzo moeten geven, waarbij ik toch dacht van: "zelfs Nederland heeft mijn vingerafdrukken niet!" Maar ja.. na een weekje is alles geregeld en kan ik gewoon legaal in Indonesië blijven. Toen moesten we nog de terugreis naar Jogjakarta fixen. Maar het vliegveld van Jogjakarta was nog steeds dicht en met het openbaar vervoer gaan was echt geen optie voor ons (zoveel koffers meezuilen). Dus gingen we weer met dezelfde chauffeur terug die ons in eerste instantie naar Jakarta bracht. Hij was pas vanaf afgelopen vrijdag in Jakarta, dus hadden we maar op hem gewacht…

Naast onze visum en chauffeur geregel zijn we ook veel aan het bellen voor school, zodat we iets te doen hebben voor de rest van onze periode in Indonesie. Alleen zijn we niet erg opgeschoten, school in Indonesie heeft het blijkbaar erg druk en we hebben nu uiteindelijk een gesprek met school kunnen regelen. Daarnaast hebben we ook al een paar bedrijven gebeld en bezocht. Een paar bedrijven hebben wel een soort van stage voor ons maar dan moet het wel goedgekeurd worden door school…


Nieuwe hobby: tijd doden!

Voor de rest bestond ons leven in Jakarta vooral uit tijd doden. Paar malls en een paar clubs bezocht, maar dat waren we ook al gauw zat. Het verkeer in Jakarta nodigt je niet echt uit om ergens heen te gaan. Het staat helemaal vast gedurende dag en vooral in de laatste week was er onwijs veel regen en donder. Gelukkig waren de ouders van Yohana wel blij met ons in hun huis. We zijn een paar keer samen uit eten gegaan, paar dagjes uit in het weekend en vaak zaten we lekker thuis in de avond aan tafel te babbelen met elkaar. Ze verzorgden ons als hun eigen kinderen, en het voelde eigenlijk stiekem wel zo hahaha (sorry pap mam!). Ik denk dat ze hun eigen kinderen missen aangezien Yohana in Nederland is en hun zoon bijna nooit thuis is.

We waren ook een keer uitgenodigd door de ouders om naar een bruiloft te gaan. Dat was een erg bizarre avond. Het was zeg maar het informele feestje na het ceremoniële gedeelte. Het bruidspaar staat dan op een centraal plek met beide ouders naast hun. Alle gasten die staan dan in een rij om een hand te geven en om hun geluk te wensen. Voor de rest is er live muziek en heel veel eten. Er waren echter onwiijjjjsss veel gasten. Bij onze aankomst zei een man die alle gasten verwelkomde: "wow wat een knappe zoon hebben jullie!". Haha, Kimberley werd een beetje jaloers ;) Omdat de rij voor het gelukwensen van het bruidspaar zo lang was, ging de pa van Yohana uiteindelijk alleen in de rij staan en gingen ik, Kim en de moeder naar de hapjes. Er was echt onwijs veel voedsel, maar dat mocht ook wel met zoveel mensen. Veel gasten waren erg vervelend, ik irriteerde me echt onwijs hard. Voordringen en duwen enzo niet te zuinig… Nadat we vol waren van de hapjes zijn we gelijk naar huis gegaan :P Echt heel bizar, het is ook gewoon een open receptie, alle voorbijgangers kunnen gewoon naar binnen lopen aangezien er geen gastenlijst is…

De rest van de tijd verveelde ik me erg in Jakarta. Ik heb zelfs deel 1 tot en met 6 gekeken van Harry Potter. Kimberley wilde namelijk naar de nieuwste Harry Potter film, maar ja ik had nog geen een Harry Potter film gezien. Zo zie je maar hoe weinig ik te doen had :P


Terugreis naar Jogjakarta

De reis van Jakarta naar Jogjakarta was weer een avontuur. We vertrokken vrijdag om 9 uur ’s avonds, met de bedoeling dat we om 9 uur ’s ochtends weer aankwamen in Jogjakarta. De reis verliep aan het begin relatief goed :P. Er waren best veel enge verkeerssituaties. Er zijn onwijs veel grote openbare bussen actief in de nacht. Die racen echt hard over de weg en ze kunnen ieder moment keihard op de rem trappen om een passagier in- of uit te laten stappen. Moet je bedenken dat je dus 60/70 km/u achter zo'n bus aanrijdt en opeens op de remmen moet trappen... Tering, ik kon de eerste 4/5 uur niet slapen omdat ik constant op het verkeer ging letten…
Ergens vroeg in de ochtend waren we hard door een kuil gereden. Uur daarna reden we op een onwijs slechte weg waardoor je soms wel door een kuil MOEST gaan. Uiteindelijk werd een kuil fataal voor de auto. Blijkbaar waren alle moeren uit de linker achterwiel eruit gesprongen… Stonden we daar in the middle of nowhere. We probeerden eerst zelf de wiel te fixen. Jammer genoeg konden we maar 2 van de 4 moeren vinden. Daarnaast lukte het niet om de wiel met moer en al vast te schroeven. Gelukkig begint het leven in Indonesië om 6 uur ’s ochtends en waren er genoeg mensen in de buurt die ons wilden helpen. Na een halfuur stonden twee mechanics aan onze linkerachterwiel te sleutelen en na ruim 2 uur konden we weer rijden. De rest van de reis verliep vlekkeloos. Om één uur ’s middags kwamen we uiteindelijk heelhuids aan.


Jogjakarta

Ik heb nu precies dezelfde kamer gehuurd waar ik voorheen ook sliep, alleen is Kimberley nu mijn kamergenoot. De koelkast stond ergens in een opslagplaats in hetzelfde gebouw dus staat inmiddels ook in onze kamer. De tv + antenne is ingenomen door de tv-provider, maar zal al gauw weer teruggebracht worden. Mijn brommer die ik eerst huurde krijg ik vanavond weer en de rest van onze spullen, tsja die moeten we opnieuw inkopen. Wat wel opviel was dat iedereen die we weer spraken erg blij waren dat we weer in Jogjakarta zijn. De guards, de mensen van de keuken, de brommerverhuurder en vooral Tria, het meisje van de tv-provider was opgelucht. Toen we 3 weken terug afscheid van iedereen moesten nemen was Tria in huilen uitgebarsten. Het kwam echt onverwachts, ik wist niet echt wat ik moest doen of waarom ze huilde :P Ik had haar immers maar 3 keer gezien. Eerste keer toen ik de tv-antenne wilde kopen, tweede keer toen ik geld gaf voor de antenne en derde keer toen het geïnstalleerd werd. Hmm, ik kan er ook weinig aan doen dat ik zoveel charme heb bij het kopen van artikelen ;) *kuch *kots *kuch. En toen ze mij en Kimberley weer zag afgelopen zaterdag was ze superblij en opgelucht. Ze gaat in ieder geval ervoor zorgen dat onze tv en antenne zo snel mogelijk wordt geregeld :)

Zo, ondanks dat ik niet erg veel boeiends heb gedaan is het wel een redelijk lange blog geworden. Misschien komt het ook doordat ik nu zo weinig te doen heb… Ik zal ook maar fotos gaan uploaden vandaag of morgen! de link naar mijn fotoalbum zal dan ook hier verschijnen!

PS. Even wat los staat van alles! Beter gaan alle studenten die dit lezen vanavond naar Den Haag om te protesteren. Ik had al rekening gehouden dat mijn stufi ermee ophield komend jaar, maar dat ik ook nog eens 3000 euro bovenop mijn huidige collegegeld moet dokken + mijn ovkaart kwijt raakt! Ik moet nog anderhalf jaar voor mijn diploma + 2 jaar masters in Delft en dat is als ik het allemaal in een keer haal! Ik kan wel ff doorgaan met klagen maar dat bespaar ik jullie :]